اشعار

بهشت را مبــر از خانه نــاگهــان بانـــو            برای بــی کسی فــاطـمـه بــمـان بــانــو

به جان دختر مظلومه ات مرو از دست            مــســاز اشــک یــتــیـمانه را روا بانــو

بمان و فاطمه را خود عـروس کن آری            کـه دخــتــران همه محتــاج مادران بانو

برای غــربت من جــان به لب شدی اما            بدان که غربت زهراست بعد از آن بانو

به بــاغ یــاس تو سیــلی زنند بــاور کن            بمــان که یــاس نمیرد جـوان جوان بانو

میان این در و دیــــوار فــضه میـطلبــد            مـــرو که مشکــل او را کــنی نهان بانو

بمان بــرای همیــشه ،همیشه یــارم باش            مرا هنــــوز غــریب وطن بــدان بــانـو

نمانده هیچ برایت که یک کــفن بخــری            عبــای ختــــم رســل بر تو ارمغـان بانو